Marc Kennes stelt reeds 30 jaar tentoon in galerie De Zwarte Panter.
Het werk van de kunstenaar past volkomen in de expressionistische picturale visie van de galerie binnen de hedendaagse_kunst. Ik durf gerust het actuele oeuvre van Marc Kennes plaatsen binnen de strekking van het existentieel expressionisme. Expressionisme dan als die stijlrichting waar de innerlijke beleving verhevigd wordt weergegeven door vervormde uitbeelding van de zintuiglijke waarneming. In zijn werk is er een defiguratie die berust op een sterk emotieve geladenheid. En existentieel expressionisme omdat de gevoelsbewogenheid bij hem veroorzaakt wordt door de confrontatie met de mysteries van het menselijk bestaan zelf, van de condition humaine zelf, van het menselijk tekort. Wie zijn we? Waarom bestaan we? Wat is onze toekomst? Wat is de zin van lijden, dood, vruchtbaarheid erotiek? André Malraux heeft dit omschreven in zijn roman "La condition humaine" (1933, Prix Goncourt) en in zijn essay bundel "Les voix du silence" (1951), waarin hij schrijft: "La biographie d'un artiste, c'est sa biographie d'artiste, l'histoire de sa faculté transformatrice." En de dichter Jean Cocteau sprak van "La difficulté d'être".
In het werk van Marc Kennes ervaren we die 'condition humaine' als tragisch verscheurend, maar toch ook weer symbool-zoekend in het tijdloze van de schilderkunst. Hij past hier in het verlengde van grote namen als Edvard Munch, Chaim Soutine en Francis Bacon en artiesten van de galerie De Zwarte Panter als Jan Cox, Fred Bervoets en Pjeroo Roobjee. Net als zijn voorgangers is hij trouw aan de fundamenten van de schilderkunst: olieverf op doek. Maar hij realiseert zijn liefde voor de materie op een zeer persoonlijke en authentieke wijze.
Ernest Van Buynder (Augustus 2018)